Ses Çıkaran Bulaşıkları Yıkar
adamın birisinde motorsiklet hastalığı varmış ve bir gün uzun zamandır biriktirdiği parayla motorsiklet almış.
her şey iyi hoş ama yağmur yağdığı zaman motorun jantları leke oluyormuş, adam da her yağmur sonrası elinde bezle jantları siliyormuş. bir gün adama arkadaşı yağmur yağmadan önce gök gürlemeye başladığı zaman jantlara vazelin sür yağmur suyu akar gider leke yapmaz demiş. adam da yapmış, gerçekten leke kalmıyor. bir kaç ay sonra adam bir kızla tanışır ve kız bir zaman sonra ailesiyle tanıştırmaya eve yemeğe davet eder. akşam olur tam kızın eve girecekler, kız, "- yalnız bizim evde bir kural vardır, yemek yenirken birisi konuşursa bütün bulaşıkları o yıkar ve bayağıdır kimse yemekte konuşmuyor, bulaşıklar çok birikti" der.
içeri girerler adam bakar dev gibi bulaşık yığılmış mutfakta. neyse üç beş sohbet edilir ve yemeğe başlanır.adam aklına bi puştluk gelir ve başlar kızın göğüslerini ellemeye, bakar anada, babada ses yok, masaya yatırır kızı bi güzel düzer yine kimsede tık yok. bu sefer başlar anasını ellemeye ve onu da güzelce becerir. yine kimsede ses yok. tam bu sırada gök gürler ve adam cebinden vazelini çıkarır ve kızın babası " -tamam amına koyduğumunun çocuğu ben yıkarım bulaşıkları" der.