Hayatımın İlk Utanç Verici Anısı
O zamanlarda arabamız yoktu. Memlekete gitmek için otobüsü kullanıyorduk, memlekette 14 saat çekiyor otobüsle. Neyse, eve vardık otogardan eve dolmuşla geçicez. Ben de anneme çok benzettiğim bir kadının yanına oturdum. Kadına sarılıyorum, öpüyorum, kokluyorum vs. ulan kafamı bi çevirdim annem değilmiş o 14 saatin verdiği yorgunlukla sarhoş gibiydim. Kadından özür diledim ama yerin dibine geçtim. Önemli değil falan dedi. Meğersem yanlış NO. lu dolmuşa binmişim dolmuşun içinde annemler de yok. (OLAY AKŞAM SAATLERİNDE GEÇMEKTEDİR)