İnsan özenmiyor değil
Nerden başlayayım bilmiyorum ki. Çocukluğumda birşey istediğim zaman oğlum paramız yok sonra alırız babanla çıkarken alırsın veya sonra alırız ağlama sus. Ağlama sus diye diye belki hala suskunumdur. İlkokulda kantine gidenlere özenirdim paso ben ne zaman gidicem hep evden götürüyorum ara sıra 1 lira geçerdi elime onlada tost alırdım sucuklu. Ortaokulda yine aynı. Lisede akbilim olmadığı için bazen basmadan giderdim harçlıkta bir lira alırdım onlada 1 simit kalan 50krşta kumbaraya biriktiren biriktire Android telefon almıştım. Ne bileyim beyler gerçekten durum olmayınca çoğu şeyi eksik yaşıyorsunuz hani benim çocukluğum gençliğim diyorsunuz şimdiki nesilde şükür yok allahıma bin şükür belkide böyle olması daha iyi oldu en azından karakter ve prensip sahibi bir insan oldum.Şımarık herşeyle alay eden bebelerden değil.Çok özeniyodum arkadaşlarıma Android telefonlar yeni yeni moda olmuş herkes oyun oynuyor bende bakıyordum evden ekmek götürüyodum para olmayınca lisede bilirsiniz az çok ortamı ama tekrardan allahıma şükür ki iyi ki öyle bir çocukluk gençlik geçirmişim azla yetinmeyi öğrendik çoktada gözüm yok annem bile derdi yanarımda senin çocukluğuna yanarım. Yazları sürekli ya inşaatta ya kuyumcuda ya su satarak çalışırdım. Ama dediğim gibi insan hep bi eksiklik hissediyor